Ovim evropskim standardom se utvrđuju oprema i postupci za određivanje prolaza (prenosa) vodene pare, propustljivosti vodene pare pri pritisku zasićenja vodene pare i propustljivosti vodene pare ispitnih uzoraka u stacionarnom stanju pri različitim setovima utvrđenih ispitnih uslova. Primenjuje se na proizvode za toplotnu izolaciju. Trebalo bi da se koristi za homogene materijale i za proizvode koji mogu da sadrže integisane obloge ili površine obrađene različitim materijalima. Materijal se može smatrati homogenim, s obzirom na raspodelu mase, ukoliko je njegova gustina približno ista u celom materijalu, tj. ukoliko su merene gustine približne (bliske) srednjoj gustini materijala. Ovaj metod ispitivanja se zbog dugog trajanja ispitivanja obično ne koristi za određivanje svojstava prenosa vodene pare pojedinačnih, nezavisnih parnih brana (koje imaju visoke otpornosti difuzije), kao što su prefabrikovani filmovi, folije, membrane ili obloge. Za proizvode sa usporivačima (prenosa) pare ili za parne brane koje imaju difuziju vodene pare koja odgovara vrednosti ekvivalentnog vazdušnog sloja (najmanje) sd = 1 000 m (videti 3.6) mogu se koristiti druge metode ispitivanja, npr. IR-detekcija, pri čemu se mora obezbediti da dobijeni rezultati budu u istom opsegu vrednosti kao kada bi se merilo prema ovom standardu. Prenos vodene pare i vrednosti propustljivosti specifične su za ispitni uzorak (tj. proizvod) određene debljine. Za homogene proizvode je propustljivost vodene pare svojstvo materijala.
