podela na blokove

arrangement of experimental units into relatively homogeneous blocks; within each block, the experimental error can be expected to be smaller than would be expected should a similar number of units be randomly assigned to the treatment (see 1.11, 2.3) NOTE 1 Blocks are usually selected to allow for the effects of assignable causes, in addition to those introduced as factors to be studied (principal factors), which it may be difficult, or even impossible to keep constant for all of the experimental units in the complete experiment. The effect of these assignable causes may be minimized within blocks, thus a more homogeneous experiment sub-space is obtained. The analysis of the experimental results must account for the effect of blocking the experiment. NOTE 2 Blocks which accommodate a complete set of treatments are called "complete blocks". Those which accommodate only a portion of the complete set are called "incomplete blocks". When treatments are dealt with in pairs, these pairs are blocks.

uređivanje eksperimentalnih jedinica u relativno homogene blokove; u svakom bloku se može očekivati da eksperimentalna greška bude manja nego što bi se moglo očekivati u sličnom broju jedinica koje su slučajno raspoređene za tretman (videti 1.11, 2.3) NAPOMENA 1 Blokovi se obično biraju tako da omoguće efekte značajnih uzroka, osim onih koji su navedeni kao faktori koje treba proučiti (glavni faktori) i koji se teško ili čak uopšte ne mogu držati konstantnim za sve eksperimentalne jedinice u kompletnom eksperimentu. Efekat ovih značajnih uzroka može se minimizirati u blokovima, tako da se dobija homogeniji potprostor eksperimenta. Analiza rezultata eksperimenta mora uzeti u obzir efekat podele eksperimenta na blokove. NAPOMENA 2 Blokovi koji sadrže kompletan skup tretmana nazivaju se „kompletni blokovi”. Oni koji sadrže samo deo kompletnog skupa nazivaju se „nekompletni blokovi”. Kada se tretmani obavljaju na parovima, ovi parovi su blokovi.

uređivanje eksperimentalnih jedinica u relativno homogene blokove; u svakom bloku se može očekivati da eksperimentalna greška bude manja nego što bi se moglo očekivati u sličnom broju jedinica koje su slučajno raspoređene za tretman (videti 1.11, 2.3) NAPOMENA 1 Blokovi se obično biraju tako da omoguće efekte značajnih uzroka, osim onih koji su navedeni kao faktori koje treba proučiti (glavni faktori) i koji se teško ili čak uopšte ne mogu držati konstantnim za sve eksperimentalne jedinice u kompletnom eksperimentu. Efekat ovih značajnih uzroka može se minimizirati u blokovima, tako da se dobija homogeniji potprostor eksperimenta. Analiza rezultata eksperimenta mora uzeti u obzir efekat podele eksperimenta na blokove. NAPOMENA 2 Blokovi koji sadrže kompletan skup tretmana nazivaju se „kompletni blokovi”. Oni koji sadrže samo deo kompletnog skupa nazivaju se „nekompletni blokovi”. Kada se tretmani obavljaju na parovima, ovi parovi su blokovi.