otpornost prema termičkom udaru (T)

A term describing the ability of a material or a component to withstand rapid changes of temeprature without loss of performance. This property is normally determined by methods involving transference of a heated specimen into a cold water bath. The maximum temperature change in kelvins toleranted without fracture by a specimen of prescribed dimensions is termed the thermal shock resistance for the purposes of this standard.

Ovo je termin koji opisuje sposobnost materijala ili komponente da izdrži nagle promene temperature bez gubitka performansi. Ova osobina se uglavnom određuje metodama koje uključuju ubacivanje zagrejanog uzorka u posudu sa hladnom vodom. Najveća promena temperature, izražena u kelvinima, koju uzorak može da izdrži do trenutka preloma, naziva se otpornost prema termičkom udaru za svrhe ovog standarda.

Ovo je termin koji opisuje sposobnost materijala ili komponente da izdrži nagle promene temperature bez gubitka performansi. Ova osobina se uglavnom određuje metodama koje uključuju ubacivanje zagrejanog uzorka u posudu sa hladnom vodom. Najveća promena temperature, izražena u kelvinima, koju uzorak može da izdrži do trenutka preloma, naziva se otpornost prema termičkom udaru za svrhe ovog standarda.