Ovaj standard dodeljuje vrednosti zvučne izolacije svim providnim, delimično providnim i neprovidnim proizvodima od stakla, opisanim u standardima za osnovne proizvode ili proizvode od obrađenog stakla koji se koriste u sklopovima za zastakljivanje zgrada, a koji pokazuju svojstva zvučne izolacije, bilo kao primarnu namenu, ili kao dopunsku karakteristiku. Ovaj dokument navodi proceduru kojom se proizvodi od stakla mogu rangirati prema svojim zvučnim performansama koje omogućavaju ocenjivanje usaglašenosti sa akustičkim zahtevima za zgradu. Stroge tehničke analize podataka merenja ostaju kao opcija, ali se ovim standardom omogućava derivacija jednostavnijih indeksa performansi koje i nestručna lica mogu usvojiti sa pouzdanošću. Usvajanjem principa ovog standarda je pojednostavljena formulacija akustičnih zahteva u standardima za zgrade i specifikacije proizvoda koje treba da zadovolje određene potrebe za zastakljivanjem. Priznato je da se procedure za ispitivanje zvučnosti sadržane u EN ISO 140-1 i EN ISO 140-3 u potpunosti odnose samo na prozorska stakla i njihove kombinacije. Mada treba slediti iste principe koliko god je to moguće, ipak su neizbežni neki kompromisi zbog razuđenije konstrukcije drugih tipova zastakljivanja, npr. kod staklenih blokova za zidanje i popločavanje, profilisanog stakla, strukturalnog stakla i lepljenog strukturalnog stakla. Uputstva za to kako treba prilagoditi procedure ispitivanja za ove proizvode od stakla data su u tački 4. Sva razmatranja ovog standarda odnose se samo na staklo/staklene proizvode. Njihovo inkorporiranje u prozore može uzrokovati promene u akustičnim performansama kao rezultat drugih uticaja, npr. dizajna rama, materijala rama, metoda/materijala zastakljivanja, načina montaže, zaptivenosti itd. Da bi se razrešila ovakva pitanja, može se sprovesti merenje zvučne izolacije kompletnog prozora (stakla i rama).
